آسیاب پایان کاربید جامد
آسیاب های انتهایی کاربید جامد جزء اصلی برش های کاربید هستند (جزء اصلی دیگر فرزهای قالب کاربید هستند که در فصل 5 این کتاب مورد بحث قرار خواهد گرفت). قسمت اصلی آسیاب انتهایی کاربید جامد در شکل 3-8 نشان داده شده است. فرز کاربید جامد عمدتاً به دو قسمت تقسیم می شود: قسمت کار و ساقه. در حال حاضر، محدوده قطر معمول استفاده شده 3 ~ 20 میلی متر است. فرزهای کوچکتر از 3 میلی متر یا بزرگتر از 20 میلی متر نیز موجود است، اما آنها به طور گسترده مورد استفاده قرار نمی گیرند و عمدتاً در این کتاب مورد بحث قرار نمی گیرند.
3-8
بخش کار یک فرز کاربید جامد
قسمت کار کاتر تقریباً از سه بخش لبه برش تشکیل شده است: دندان های انتهایی، دندانه های محیطی و شعاع نوک یا پخ که بین این دو تغییر می کند.
دندان های انتهایی
دندانه های انتهایی آسیاب انتهایی قسمت هایی از دندانه ها هستند که بر محور ابزار در سر فرز عمود هستند. پارامترهای اصلی دندانه های انتهای آسیاب کاربید جامد در شکل 3-9 نشان داده شده است. دو نوع اصلی از دندان های انتهایی فرز وجود دارد، یک نوع دندان کاتر بلندتر است که از محور فرز کاتر عبور می کند و به این دندان کاتر، دندان کاتر بیش از مرکز می گویند. دیگری دندان کوتاه تری است که از محور کاتر عبور نمی کند. در شکل 3-10، اندازه قرمز شکل زیر دندان بلند (روی دندان مرکزی) است، در حالی که اندازه آبی، دندان کوتاه (اما دندان وسط) است.
3-9
گوشه های جلو و عقب
مانند همه ابزارها، آسیاب های انتهایی کاربید دارای چنگک و زاویه تسکین هستند. هنگامی که دندان های انتهایی در یک تغذیه رو به پایین در فرز (که به آن "دریل" نیز گفته می شود) وارد می شوند (به تغذیه سمت راست در شکل 3-11 مراجعه کنید)، دندان های انتهایی لبه برش اصلی هستند که وظیفه اصلی ماشینکاری را بر عهده می گیرند. به عنوان یک نقطه تیز بر روی یکی از لبه های برش (نقطه آبی در شکل)، جهت سرعت برش با فلش آبی نشان داده می شود، زمانی که نرخ تغذیه نادیده گرفته می شود. صفحه برش برای این نقطه به صورت یک خط نقطه قرمز ضخیم تر در شکل 3-11 نشان داده شده است، در حالی که صفحه برش یک خط سبز ضخیم تر در شکل است. بر اساس این صفحات می توان زوایای چنگک و پشت دندان های انتهایی را بدست آورد. از آنجایی که لبه انتهایی آسیاب باید حاوی تراشه های بیشتری در فضای کوچکتر باشد، اغلب لازم است که مواد بیشتری در پشت دندان انتهایی برداشته شود تا زاویه تسکین دوم دندان انتهایی ایجاد شود. دومین زاویه خلفی، قسمت زرد تیره‌تر شکل 3-10 است.
3-10
3-11
زاویه برگشت برگشت
دندانه های انتهایی آسیاب انتهایی دارای زاویه خاصی هستند که در شکل 3-11 به آن زاویه پس زدگی انتهایی می گویند. این زاویه شکاف در دایره بیرونی لبه انتهایی کاتر بیشتر از محور پاراکسیال است و دندانه‌های روی صفحه انتهایی کاتر یک شکل "دیسکی" مقعر را تشکیل می‌دهند، بنابراین این زاویه برگشت برگشتی انتهایی نیز نامیده می‌شود. "زاویه هسته دیسک". زاویه برگشت در این انتها معمولاً حدود 2 درجه است.
شکل 3-12 یک دایره شماتیک در مورد تأثیر زاویه برگشت در انتها است. هنگامی که فرز به صورت محوری تغذیه می شود، لبه انتهایی به عنوان لبه برش اصلی استفاده می شود و زاویه برگشتی انتهایی به اضافه 90 درجه، زاویه ورودی دندانه های انتهایی است: و هنگامی که فرز به صورت شعاعی تغذیه می شود، لبه محیطی تبدیل به لبه می شود. لبه برش اصلی، لبه انتهایی به لبه برش ثانویه تبدیل می شود و زاویه برگشت دندان محیطی زاویه ورودی ثانویه است.
3-12
انتهای شیار دندان
برای آسیاب های انتهایی با لبه های برش بیش از مرکز، ساختاری روی دندان های انتهایی نیز وجود دارد: شیار دندان انتهایی. در شکل 3-13 دایره قرمز شیار انتهایی دندان است.
3-13
