فرز انتهایی یکی از پرکاربردترین فرزها در فرز CNC است که ساختار آن در شکل نشان داده شده است. لبه های برش در سطح استوانه ای و وجه انتهایی آسیاب انتهایی وجود دارد. لبه برش در سطح استوانه ای لبه برش اصلی است و تیغه برش در سطح انتهایی لبه برش ثانویه است. لبه برش اصلی به طور کلی یک دندان مارپیچ است که می تواند ثبات برش را افزایش داده و دقت ماشینکاری را بهبود بخشد. از آنجایی که هیچ لبه برشی در مرکز صفحه انتهایی یک آسیاب انتهایی معمولی وجود ندارد، آسیاب انتهایی را نمی توان به صورت محوری تغذیه کرد و لبه انتهایی عمدتاً برای پردازش صفحه پایین عمود بر کنار استفاده می شود.
به منظور بهبود وضعیت پیچش تراشه، افزایش فضای تراشه و جلوگیری از گرفتگی تراشه ها، تعداد دندانه های برش نسبتاً کم است و شعاع قوس شیار تراشه نسبتاً زیاد است. به طور کلی تعداد دندانه های آسیاب انتهایی دندانه درشت Z=3 تا 4، تعداد دندانه های آسیاب انتهایی دندانه ریز Z=5 تا 8، ساختار آستین Z{ {6}} تا 20، و شعاع قوس فلوت تراشه r=2 تا 5 میلی متر است. هنگامی که قطر آسیاب انتهایی بزرگ است، همچنین می توان آن را به یک ساختار گام نابرابر تبدیل کرد تا اثر ضد لرزش را افزایش دهد و فرآیند برش را پایدار کند.
زاویه مارپیچ آسیاب های انتهایی استاندارد 40 درجه تا 45 درجه (دندان های درشت) و 30 درجه تا 35 درجه (دندان های ریز) و آسیاب های انتهایی نوع آستین 15 درجه تا 25 درجه است.
آسیاب های انتهایی با قطر کمتر معمولاً به شکل ساقه ساخته می شوند. آسیاب های انتهایی φ2-φ71 میلی متری ساقه مستقیم هستند. آسیاب های انتهایی φ6-φ63 میلی متری ساقه فشار مورس هستند. فرزهای انتهایی φ25-80 میلی‌متری ساقه مخروطی 7:24 با سوراخ‌های پیچ هستند و از سوراخ‌های پیچ برای سفت کردن ابزار استفاده می‌شود. آسیاب های انتهایی با قطر φ40-φ160 میلی متر را می توان به ساختار آستینی تبدیل کرد.
