روش آسیاب سرب

روش آسیاب سرب

هنگام برنامه ریزی ماشینکاری فرز چهره، کاربر ابتدا باید نحوه برش برش را در قطعه کار در نظر بگیرد. معمولاً فرز به سادگی مستقیماً در قطعه کار برش داده می شود (شکل 6-1 را ببینید) که معمولاً با صدای ضربه قابل توجهی همراه است که گمان می رود به دلیل ضخیم ترین براده های تولید شده توسط فرز هنگام خارج شدن قطعه کار باشد. برش به دلیل تاثیر زیاد اینسرت بر روی مواد قطعه کار، تمایل به ایجاد ارتعاش و ایجاد تنش های کششی دارد که عمر ابزار را کوتاه می کند.
یک راه بهتر برای تغذیه استفاده از روش ورود قوس است، یعنی قوس فرز بدون کاهش سرعت تغذیه و سرعت برش به داخل قطعه کار می‌رود (شکل 6-2 را ببینید). این بدان معنی است که کاتر باید در جهت عقربه های ساعت چرخانده شود تا اطمینان حاصل شود که به روش فرز صعودی ماشین کاری می شود. این منجر به یک تراشه ضخیم‌تر به نازک‌تر می‌شود که ارتعاشات و تنش‌های کششی وارد بر ابزار را کاهش می‌دهد و حرارت برش بیشتری را به تراشه منتقل می‌کند.
با تغییر هر بار نحوه برش فرز بر روی قطعه کار، عمر ابزار را می توان 1 تا 2 برابر افزایش داد. برای دستیابی به این رویکرد، مسیر ابزار باید با شعاع 1/2 قطر برش و افزایش فاصله افست از ابزار تا قطعه کار برنامه ریزی شود. در حالی که روش فرو رفتن قوس در درجه اول برای بهبود روش برش ابزار در قطعه کار استفاده می شود، همان اصل ماشینکاری را می توان در سایر مراحل آسیاب نیز اعمال کرد.

برای فرزکاری با سطح وسیع، یک روش برنامه‌ریزی رایج این است که آسیاب ابزار را یکی یکی در طول کامل قطعه کار قرار دهید و برش بعدی را در جهت مخالف کامل کنید (تصویر سمت چپ را در شکل 6-3 ببینید). برای حفظ یک تغذیه شعاعی ثابت و از بین بردن ارتعاش، معمولاً بهتر است از ترکیبی از گوشه‌های قطعه کار فرز مارپیچی و فرز قوس استفاده شود (شکل 6-3 سمت راست را ببینید). یکی از اصول این روش این است که کاتر را تا حد امکان پیوسته نگه دارید و تا حد امکان همان روش فرز (مثلاً فرز صعودی) را حفظ کنید. در مسیر فرز باید مانند شکل 6-4 از گوشه زاویه قائم پرهیز کرد و گوشه قوس را اتخاذ کرد.

                                                6-1                                                                                                                          6-2

                                                                            6-3

                                                                          6-4

به طور مشابه، برای اطمینان از برش صاف، می‌توان مسیری را طی کرد که این عناصر توخالی را برای وقفه‌ها و سوراخ‌های قطعه کار دور می‌زند (شکل 6-5 را ببینید). اگر نتوان از این توخالی در مسیر عبور اجتناب کرد، می توان فرزکاری را در ناحیه قطعه کار با موقعیت های منقطع نیز انجام داد و نرخ خوراک توصیه شده را تا 50% کاهش داد.